Een serie over een motorbende, hoe kan dat nu leuk zijn? Dat heb ik me lange tijd afgevraagd. Het leek mij vooral bedoeld voor mannen. Ik had dan ook nooit echt de behoefte om aan Sons of Anarchy te gaan beginnen. 

Toen ik een tijdje geleden Charlie Hunnum tot fijne filmmeneer uitriep kwam de serie in eens weer naar boven. En zelf toen voelde ik niet direct de behoefte om te gaan kijken, maar daar was Netflix het niet mee eens. De serie bleef maar naar boven komen en uiteindelijk heb ik me gewonnen gegeven en ben ik toch gaan kijken.

Je raadt het natuurlijk al… Precies, ik was meteen verslaafd. Volledig gebingewatched die serie. Een serie over motorbendes was wel degelijk leuk, boeiend en interessant. En waarom zou een serie alleen voor mannen zijn? Dat is natuurlijk sowieso onzin!

SoA (ja die afkorting is wel een beetje slecht) draait vooral om de door Charlie Hunnum gespeelde Jax. Jax is vice-president van de motorclub (lees bende) Sons of Anarchy uit het plaatje Charming. Zijn vader was president van de club en nu is het zijn stiefvader Clay (Ron Perlman) die de scepter zwaait. Aan het begin van de serie vindt Jax een boekwerk van zijn vader. Hierin staat dat hij de club wilde veranderen en dat hij niet blij was met de richting die ze op gegaan waren. Hij wilde de club graag legaal maken en uit de wapenhandel halen. Jax begint nu ook te twijfelen of ze wel goed bezig zijn met de club. Vooral als zijn zoontje geboren wordt slaat de twijfel toe en probeert hij zijn vaders idealen na te leven.

Natuurlijk is dat alles behalve makkelijk. Zijn clubgenoten zijn vastgeroest in de oude manier en vooral Clay heeft geen behoefte aan veranderingen. Ook Jax moeder Gemma ziet er geen heil in. Gemma wordt trouwens briljant vertolkt door Katey Sagal. Zij is getrouwd met de maker van de serie Kurt Sutter. Gelukkig heeft ze de rol niet gekregen omdat ze de vrouw van is, maar omdat de rol fantastisch bij haar past. Zij probeert Jax op het slechte pad te houden. Jax blijft het proberen, maar het lukt lang niet altijd.

De hele serie lang leef je met Jax mee. Zijn hoogte- en zijn dieptepunten. En vaak ga je behoorlijk twijfelen aan je eigen moraal, want ja je wilt toch stiekem dat de motorclub er goed uitkomt. Jax is een beetje zoals Michael Corleone in The Godfather. Hij begint goed en wil uit de wereld stappen, maar langzaam maar zeker wordt hij er steeds meer ingezogen en doet hij dingen die hij niet voor mogelijk had gehouden.

Om het allemaal nog lastiger voor hem te maken is daar natuurlijk de politie. Oh en die vreselijke FBI agente! Echt je zou haar zo hoogstpersoonlijk haar nek omdraaien… Zie daar gaat je moraal!

Het meest aangrijpende moment zit in seizoen 5. Ik ga je niet vertellen wat het is, want ik hou zelf ook niet van spoilers. Als je de serie al hebt gezien weet je exact welk moment ik bedoel!

Wat vooral echt heel fijn is aan deze serie is dat de karakters stuk voor stuk super goed zijn. Het zijn geen acteurs die er gelikt uitzien. Er spelen zelf ex-Hells Angelsleden mee. Ze zijn allemaal perfect voor de rol die ze spelen. Soms haat je ze, soms hou je van ze, maar altijd is het goed. De enige die ik ietsje minder vond was Maggie Siff die Tara speelde. Verder is het gewoon allemaal heel erg goed!

Nutteloos feitje: Volgens een fan (die waarschijnlijk niets beters te doen had) wordt er in de hele serie 244 keer Jesus Christ gezegd.

Cijfer: 8,5

Bronnen: Afb. 1, afb. 2, afb. 3, afb. 4