Als je naar buiten kijkt wordt je momenteel alles behalve vrolijk. Om het positieve er maar van in te zien, je kunt wel lekker de hele dag Netflixen! Mocht je geen idee hebben waar je moet beginnen, dan heb ik nog wel een tip voor je: Suite Française.

Het verhaal gaat over Lucille Angellier  (Michelle Williams). Zij woont samen met haar schoonmoeder (Kristen Scott Thomas) in het Franse plaatsje Bussy. Lucilles man is aan het vechten aan het front en nu zit zij alleen in het grote huis met haar stugge schoonmoeder. Ze zijn niet bepaald vriendinnen en hebben hele andere ideeën over de wereld. Aan het begin van de film is de oorlog nog ver weg, maar al snel worden ze ingehaald door de realiteit. De oorlog trekt niet aan Bussy voorbij en een Duitse eenheid legert zich in de plaats.

Ze moeten al die soldaten natuurlijk ergens kwijt en ook Lucille en haar schoonmoeder krijgen een Duitse officier (Matthias Schoenaerts) in huis. Ze hadden het slechter kunnen treffen, want de man blijkt helemaal nog zo slecht niet te zijn. Zeker niet in vergelijk met sommige van zijn landgenoten.

In het begin wil Lucille niks van Bruno (de officier) weten. Vooral omdat haar schoonmoeder helemaal niets met hem te maken wil hebben en het haar ook ten strengste verbied. Maar ja, wat niet mag is natuurlijk extra interessant. Ze leert hem langzaam steeds beter kennen en valt voor de man. Niet echt handig natuurlijk om als Française voor een Duitser te vallen. Het gaat natuurlijk allemaal niet zoals ze zou willen en ze komt behoorlijk in de knoop met hoe ze in het leven staat en de gevoelens die ze voor Bruno heeft. Hoe ze hier mee om gaat moet je zelf maar gaan bekijken op Netflix 😉

Mooi detail is dat het verhaal daadwerkelijk in de Tweede Wereldoorlog is geschreven door iemand die het meegemaakt heeft. Dit geeft het verhaal een extra dimensie. De schrijfster Irène Némirovsky werd helaas gedeporteerd en stierf in Auschwitz in 1942. Haar dochters werden wel in veiligheid gebracht en kregen een koffer vol manuscripten mee. Ze ontdekten het manuscript voor het eerst in de late  jaren ’90 en besloten het te publiceren. In 2015 werd het dus verfilmd.

Klein minpuntje aan de film vond ik wel dat de Fransen Engels praten en de Duitsers half Duits en half Engels. Dat kwam een beetje raar over, maar als je dat even vergeet is het een fijne film om te kijken tijdens een regenachtig weekend.

Bron afbeelding