Het is inmiddels meer dan honderd jaar geleden, maar de Eerste Wereldoorlog is nog lang niet vergeten. Toch zijn er eigenlijk niet heel veel films over deze oorlog gemaakt, in tegenstelling tot de Tweede Wereldoorlog. Loopgraven klinken misschien ook niet heel interessant voor een film. 1917 laat zien dat het dat wel degelijk is.

Stel je voor dat het leven van 1.600 mensen in jouw handen ligt en één van hen is je eigen broer. Dat is precies waar 1917 om draait. In die tijd hadden ze nog geen mobieltjes. Als de vijand de telefoonlijnen doorsneed had je geen manier om makkelijk te communiceren.

Hoe moet je er dan voor zorgen dat een aanval wordt afgeblazen? Een aanval waarvan je weet dat ze anders in de val lopen. Dan stuur je twee mannen er op uit met een brief. De film volgt deze twee mannen op weg naar het front. Komen ze op tijd en kunnen ze de aanval nog stoppen? Dat zul je zelf moeten uitvinden, maar ik kan je wel vertellen wat ik van de film vond.

Soms loop je na het zien van een film de bioscoop uit en ben je nog steeds onder de indruk. Dat had ik bij deze film ook. Niet alleen het verhaal was indrukwekkend, maar ook de manier van filmen. De film lijkt te zijn geschoten in één lang shot. Je loopt als het ware constant mee met de hoofdpersonen. Dit geeft een bijzondere feel aan de film.

In het begin moest ik even wennen, maar na een tijdje zat ik er juist veel meer in dan normaal. Je gaat meer mee in het gevoel van de karakters. Je voelt de spanning extra, omdat je net als zij geen idee hebt wat er gaat gebeuren. Ik betrapte mezelf erop dat ik op een gegeven moment zat te zoeken of er niet ergens een scherpschutter of iets dergelijks in de buurt was. Als je van bijzondere films houdt, dan is dit een echte aanrader. Van mij mag deze film de Oscar voor beste film winnen.

Cijfer: 9 echt een hele bijzondere film

 

bron afbeelding, header