Drie weken geleden ben ik twee dagen achter elkaar naar de bioscoop geweest. Het contrast tussen de twee films had niet groter kunnen zijn. Op maandag ging ik naar Portrait de la jeune fille en feu en op dinsdag naar Last Christmas. Helaas weinig tijd gehad en daarom nu pas de review van de eerste film.

Portrait de la jeune fille en feu kun je eigenlijk met één woord samenvatten: Prachtig. De film is heel subtiel, maar juist daardoor erg mooi en indringend.

Het verhaal draait om Héloïse die is uitgehuwelijkt. Voordat het huwelijk door kan gaan moet er een portret van haar gemaakt worden. Haar aanstaande wil haar namelijk eerst zien, voordat hij ja zegt. Héloïse heeft hier weinig behoefte aan en werkt totaal niet mee. Daarom bedenkt haar moeder een list. Ze huurt Marianna in om het portret te maken, maar Héloïse denkt dat ze er is als gezelschapsdame. Marianne moet het portret in het geheim maken. Dit aan de hand van alleen haar geheugen en snelle schetsen die ze maakt. De vrouwen bouwen een bijzondere band op en het wordt voor Marianna steeds moeilijker om haar geheim te bewaren.

Zoals je aan de titel al ziet is het een Franse film, maar dat heb je naar een paar minuten al niet meer door. Net zoals je bij een zwart-witfilm de kleur na een paar minuten niet meer mist. Het verhaal is heel mooi geportretteerd en verveeld geen moment ondanks dat er misschien niet veel gebeurd. Ik verliet de bioscoop met het gevoel dat ik net een van de mooiste films van het jaar had gezien. Ik ben absoluut fan van deze film!

Cijfer: 9 un beau film

 

Bron afbeelding