Ein-de-lijk. Eindelijk! Daar is hij dan: het langverwachte vervolg op Disney’s Finding Nemo (2003). Mijn inner-Disneyfan stond al máánden te springen om de film te kunnen zien en gisteravond was het eindelijk zover. Dat je ‘m moet gaan zien, lijkt me overduidelijk. Maar in de review vertel ik je  waarom!

Tijdens de #filmblogmeetup hadden we het er nog over, dat leuke animatiefilms in Nederland zo vaak alleen maar in de Nederlandse vertaling te zien. Maar op wonderbaarlijke wijze was Finding Dory zowaar in het Engels te zien. Yay!

Zoals de titel al doet vermoeden gaan we in deze film op zoek naar Dory. Want ondanks haar korte termijn geheugenverlies heeft ze een ingeving: waar is haar familie? Marlin en Nemo vergezellen Dory op haar zoektocht naar Jewel of Morro Bay, Californië. Onthoud dat!

De reis verloopt uiteraard niet helemaal zonder kleerscheuren en er komen wat bekende gezichten uit de vorige film langs. Korte flashbacks nemen je  mee terug naar mini-Dory (super-schattig!) en alle belangrijke levenslessen van haar ouders.  Die zorgen er uiteindelijk voor dat Dory op de juiste plek beland, maar ook hier moeten er nog een aantal obstakels overwonnen worden voordat de familie wordt herenigd (Natuurlijk vind Dory haar ouders terug, het blijft wel een Disney-film 😉 ) .

Finding Dory is, zoals het een Disney-film betaamd, een fijne familiefilm. Een mooi verhaal, met verdrietige momenten, grappen voor jong én oud en leuke personages die het verhaal net even wat meer aankleden (mijn favorieten zijn Gerald de zeeleeuw en beluga Bailey). Het verhaal is vlot en actueel en voelt bijzonder snel weer vertrouwd aan.

Als je Finding Nemo hebt gezien, moet je Finding Dory ook gaan zien. Voor de geestige typetjes, de frisse animaties van Pixar en het heerlijke feel-good verhaal. Met of zonder The World’s Most Powerful Pair of Glasses, dat laat ik aan jou over.

Cijfer: Een dikke 8. Met een ster voor de Pixar Short film Piper.

Bron: afbeelding