Als echte filmliefhebber zijn er een aantal films die je eigenlijk gewoon gezien moet hebben. Casablanca is er wat mij betreft een van. Het is nog een echte klassieke zwart/wit film. Misschien iets wat sommige tegenstaat, maar eerlijk gezegd had ik na vijf minuten al niet meer door dat ik naar een zwart/wit film zat te kijken.

De film is daadwerkelijk in de tijd dat het zich afpeelt gemaakt, waardoor het echt de sfeer van die tijd uitademt. De makers van de film hadden dus ook nog geen idee hoe de oorlog af zou lopen. Dit geeft een extra speciaal tintje aan de film.

Verhaallijn Het is 1941 en de 2e wereldoorlog is in volle gang. Parijs is ingenomen door de Duitsers en de Amerikaan Rick (Humphrey Bogart) is gevlucht naar de Marokkaanse badplaats Casablanca (dat toen nog onder Frankrijk viel). Daar heeft hij een succesvol cafés geopend. Hij gaat zijn eigen gang en steekt voor niemand zijn nek uit. Alles gaat goed tot dat op een dag Ilsa (Ingrid Bergman) zijn bar binnenloopt. Ze kennen elkaar nog uit Parijs en hij had niet verwacht haar ooit nog te zien. Dit zorgt voor onvoorziene complicaties. Zal hij een uitzondering maken en zijn nek voor haar uitsteken?

Favoriete scene:  De Duitsers zetten een patriotisch lied in, maar daar zijn de franse gasten van het cafe niet van gediend en ze zetten het franse volkslied de Marseillaise in en overstemmen de Duitsers volledig.

De film heeft in totaal drie Oscars gewonnen, waaronder die van beste film. Het enige minpuntje van de film is misschien de scene in de auto. Daar valt het wel erg op dat het nep is, maar wat wil je, de film is in 1942 uitgebracht en zelf nu zien autoscènes er vaak nog gemaakt uit. Dus die ene minuut in de film moet je maar gewoon voor lief nemen.

Op zoek naar een goede film voor de zaterdagavond? Casablanca is zeker een aanrader voor de echte filmliefhebbers. Lekker op de bank met een goed glas wijn. Here’s looking at you kid…

Marieke

Bron afbeelding