#spoileralert Ga je deze film zelf nog zien en wil je niet weten wat er gebeurt? Dan kan je dit artikel beter even overslaan! 

Afgelopen weekend was ik weer eens in de bioscoop. Dat was alweer een tijd geleden. Mijn vriend en ik keken American Sniper in Pathé de Kroon in Zwolle.

Ik had de trailer al een paar keer bekeken en wist dus wel een beetje hoe het verhaal zou gaan lopen. De opening van de film vond ik meteen al goed de sfeer inzetten. In het begin van de film leren we Chris Kyle kennen als een heel principieel, verantwoordelijk en vaderlandslievend karakter. Er wordt duidelijk in beeld gebracht hoe hij is opgegroeid en waarom hij is zoals hij is. Hier wordt meteen zijn talent voor (scherp)schieten benadrukt.

Zijn periode als cowboy en SEAL in training gingen voor mij wat snel. Je wordt als kijkerk voorgesteld aan zijn broertje en een aantal andere soldaten, maar ik was hun gezichten al snel weer vergeten.

In die tijd ontmoet hij zijn vriendin/vrouw Taya (“Ik trouw nóóit met een SEAL”). Het verloop van hun relatie wordt vlot doorgelopen. Ze trouwen en Chris wordt voor het eerst uitgezonden. In Irak bewijst hij een erg goede scherpschutter te zijn, hij wordt niet voor niets The Legend genoemd. Een titel die hem zelf niet veel lijkt te doen. Chris is sowieso niet een heel emotioneel persoon op het scherm.

Al snel komt zijn ‘aartsvijand’ in beeld: scherpschutter Mustafa. Als een van Chris’ vrienden door hem wordt neergeschoten is het duidelijk, Mustafa has to go. En Chris zal alles doen om dit voor elkaar te krijgen. Hij vertrekt er in totaal vier keer voor naar Irak.
Natuurlijk is zijn vrouw Taya hier niet blij mee. Eenmaal thuis is Chris niet echt de man/vader die zij hoopt dat hij is. Want ook thuis blijft hij bezig met de staand van zaken in Irak. Ik kreeg de indruk dat hij iedere keer weer blij was om terug te zijn.

Na vier missies zit zijn werk erop en mag Chris weer naar huis. Hij lijkt er ongelukkig en weet niet goed hoe hij om moet gaan met de reacties van anderen. Gelukkig kan Chris ook in Amerika andere soldaten helpen en daar bloeit hij zichtbaar van op. In zijn gezin ziet hij er vrolijker en gelukkiger uit. Dat vond ik erg leuk om te zien, na alle ellende die hij moet hebben gezien.

Op dit punt in de film vroeg ik mij af wat er nu nog zou gaan gebeuren. Dat hij wordt neergeschoten door een andere veteraan, kwam voor mij dan ook behoorlijk uit de lucht vallen. Ik was net zo blij dat hij weer lekker op zijn plek zat en ging dus een beetje met een domper de zaal uit. De aftiteling is een mooi eerbetoon, maar wel een beetje Amerikaans.

Onze mening:
Een goede film van Clint Eastwood. Geen wonder dat hij ook bij de Oscars zoveel nominaties heeft gekregen. De persoon Chris Kyle wordt goed neergezet, Bradley Cooper vond ik haast niet te herkennen zo groot en gespierd. Sienna Miller mag wel even genoemd worden, haar rol als Taya is goed en erg geloofwaardig. De scenes in Irak zijn spannend en laten je echt meeleven. De scenes thuis zijn misschien wat voorspelbaar, maar dat is logisch en ze kleden het verhaal wel verder aan.

Een leuke film om in de bioscoop te kijken, maar wat ons betreft geen must. Wij moesten zelf erg denken aan ‘Zero Dark Thirty’ en vonden die toch iets spannender.

Ons cijfer: een 7

Miron

Bron: afb. 1